Założenie stolicy litewskiej zawdzięczamy księciu Gedyminowi, dziadkowi króla Polski i Litwy – Władysława Jagiełły. Na początku XIV wieku, gdy na wzgórzu wśród lasów, u zbiegu dwóch rzek zbudowany został zamek książęcy, zaczął się rozbudowywać gród, nazwany Wilnem. Legenda głosi, że zmęczony polowaniem książę Gedymin zasnął w świętym gaju i przyśnił wilka, zakutego w zbroję krzyżacką, stojącego na wysokiej górze i wyjącego na cztery strony świata. Po obudzeniu się swój dziwny sen Gedymin opowiedział kapłanowi Lizdejce, najstarszemu i najmądrzejszemu wśród kapłanów pogańskiej Litwy. Lizdejko uważnie wysłuchał opowieści księcia o wilku i tak oto wytłumaczył ten dziwny sen: “Gedyminie, masz zbudować w tym miejscu gród, który będzie tak mocny jak zbroja krzyżacka, a tak sławny, jak to wycie wilka w twoim śnie.” Gedymin usłuchał rad Lizdejki i zaczął budować miasto. W listach do władców Europy w 1323 r. Gedymin zawiadamia o swej nowej stolicy. Na jednym ze wzgórz został zbudowany potężny zamek o powierzchni 600 m kw. i baszty obronne. Zniszczyli go Krzyżacy w 1390 r. podczas ostatniej wyprawy w okolice Wilna. Obecnie Góra Gedymina, na której wznosi się baszta z tarasem widokowym, jest w centrum Wilna. Baszta jest nieodłącznym symbolem miasta, powiewa na niej flaga państwowa Litwy. Obok baszty na wzgórzu zachowały się resztki średniowiecznego zamku Gedymina. Sprawdziła się przepowiednia Lizdejki o tym, że to będzie sławny i potężny gród, gdyż od wielu wieków Wilno pełniło niepoślednią rolę w historii tych ziem. Od wielu lat jest to stolica Litwy i największe miasto w państwie. Aby z baszty obejrzeć Wilno, można na górę Gedymina wejść krętą drogą po kocich łbach albo wjechać nowoczesnym wyciągiem za niewielką opłatą. Dookoła Góry Zamkowej rozbudowało się miasto, którego powierzchnia wynosi obecnie około 400 km kw.