Nad brzegami Wilii od wieków rozbudowuje się Wilno.

Stolica Litwy – Wilno – jest miastem najczęściej odwiedzanym przez turystów z całego świata.

Zachwyca ich nie tylko architektura i historia miasta, lecz i położenie na kilkunastu pięknych wzgórzach, pozostawionych przez ostatni lodowiec. Nazwy wzgórz powstały przed setkami lat i z biegiem wieków niektóre z nich przekształciły się w nazwy ulic lub dzielnic. O niektórych z nich wiadomo,dlaczego przybrały nazwy Lipówki czy Antokola, o innych nadal krążą legendy.

Z racji na mnóstwo zabytków i pięknej lokalizacji miasto można nazwać cudem przyrody i architektury. Największe z miast Litwy – Wilno – zamieszkałe jest przez około 500 tys. mieszkańców różnych narodowości: prawie 60% Litwinów, około 20% Polaków, 13% Rosjan. Mieszkają tu od wieków tak egzotyczne narody, jak Tatarzy i Karaimowie; jest około 3000 Żydów. Mieszkańcy Wilna – to ludzie różnego wyznania, ale przede wszystkim są to katolicy.

W Wilnie prawie na każdym kroku spotykamy coś ciekawego, nieoczekiwanego, a czasami nawet tajemniczego. Miasto jest otwarte dla każdego i zaprasza do wnętrza na Starówkę, żebyśmy mogli podziwiać zabytki, które już tyle wieków upiększają to miasto i przypominają nam o jego dawnych dziejach.

Wilno – bogatsze i szczęśliwsze od innych miast Litwy. Ciekawili się nim znani i szanowani historycy oraz kronikarze, mieszkali tu książęta i królowie, tworzyli światowej sławy artyści, pisarze i malarze. O Wilnie w różnych okresach historycznych dużo mówiono, pisano, ale często zdania na temat rangi i znaczenia tego miasta bardzo się różniły i żeby poznać je dokładnie, trzeba przeczytać niemało tomów ksiąg, kronik, które nas zapoznają z przeszłością tego – z całą pewnością niezwykłego – miasta. Trzeba przejść się spacerkiem uliczkami i zaułkami, z wysokich wzgórz spojrzeć na miasto z góry, by ocenić w pełni jego urok. Więc przejdźmy Starówką po wąskich i krętych uliczkach, odwiedźmy cmentarze, gdzie pochowano wiele znanych osobistości, gdzie umarło tyle marzeń i urodziło się tak dużo nadziei, obejrzmy stare kamienice, z którymi wiąże się tak wiele historyjek, dziejów i wspomnień. Może wtedy trochę lepiej poznamy ten gród.

Godne uwagi jest również współczesne Wilno, np. Śnipiszki, gdzie mieści się władza miasta i są najwyższe wieżowce ze stali i szkła powstałe w XXI wieku; Łazdynai, za które na początku lat 70. architekci litewscy otrzymali wysokie nagrody; z rozmachem zbudowane dzielnice Karolinek, Justiniszek, Wirszuliszek na miejscu dawnych podwileńskich wsi; Antokol, który powstał tuż po drugiej wojnie światowej na miejscu drewnianych domków; Zwierzyniec – willowa dzielnica nad brzegiem wijącej się Wilii; Żirmunai – dzielnica, którą do dziś starzy mieszkańcy nazywają Łosiówką, bo były to w XIX wieku posiadłości carskiego generała żandarmerii Łosiewa.

Możliwe, trzeba w Wilnie się urodzić, spędzić tu całe życie, pokochać je całym sercem, aby zgłębić tajemnice tego miasta.